süredir kesintisiz olarak
sürdürürken, toplumsal
tepkimizi ortaya koymak için verdiğimiz şehitlerin sayısı onlu rakamlarla telaffuz
edilmeliydi sanki...
Oysa ha bir ha bin can. O saldırılarda hayatını kaybeden her bir şehit için ailelerinin duyduğu üzüntüyü bir an olsun düşünün, kendi evladınızı yerine koyarak. Bizler gece uyurken, sabah rahat
yataklarımızdan uyanırken, saatler boyunca zor şartlarda hayatını sürdüren ve topraklarımızı korumak için teröristlerin saldırılarına hedef olan askerlerimiz canlarını ortaya koydu. O cehennemden sağ çıkmaları veya çıkmamaları ne kadar fark ediyor tartışılır.
Hayatları boyunca ölümün kıyısında dolaşmış olmanın
izlerini, arkadaşlarının yanı başlarında can çekişmesinin duygusunu hep taşıyacak bu gençler. Türkiye artık terörle mücadele konusunu birinci gündem maddesi yapmalı. İki gün konuşup üçüncü gün unuttuğumuz kayıpların acısı ilk günkü etkisini hiç kaybetmiyor. Her şehit haberiyle
birlikte çocuğunu “Vatan sağ olsun” diyerek toprağa veren ailelerin ocağında yanan
yangın yeniden alev
alıyor. Türk-Kürt, Türk-Çerkez, Türk-Laz vesaire hepimiz kardeşiz madem bu hain
saldırılara hep birlikte karşı durmalı. Devletimiz Kürt
halkını PKK’dan koruma
konusunda da önlemlerini
arttırmalı. Terör bence ne hükümetin ne de bir başkasının suçu, terör teröristlerin ve
onlara kaynak sağlayanların suçu. Hangi siyasi anlayışta olursak olalım, hala insansak, asker, sivil, yaşlı, genç, çocuk, kadın, erkek ayrımı yapmaksızın ölümle beslenen hiç bir amacı benimseyemeyiz.
Haberin devamı 20.10.2011 tarihli Hürhaber Gazetesi’nde…
