Sevginar Sali

Zulüm, zalim doğurur...

Bir canavarın yarattığı, yaşattığı vahşete kapılmış gidiyoruz. Her birimiz işkence ile adam öldürme raddesine eriştik sanırsınız… Ama çoğu ve iyi ki de sözde… Yapabilir miyiz? Birçoğumuz tabi ki hayır! Söyleten, bunları bize düşündüren olaylar var ve bitmeyecek ne yazık ki gündemimizde…
Çocuğum olmadığı için şükrettiğim anlardan biri ve bu dünyaya bir çocuk getirmemenin ne kadar doğru bir karar olduğuna emin olduğum vakitler… İnsanlığını yitirmiş bir yaratığın kurbanı olan Özgecan’ın annesi ile ağlıyoruz da aklıma takıldı; asıl tüm toplumuzu inanılmaz bir dehşete sürükleyen o canavarın annesi ne haldedir!?
Özgecan’ın annesi; kızı kurban oldu, katledildi diye üzülür ya o cani yaratığı doğuran ana ne haldedir bir de onun yerine koyalım mı kendimizi? O bu dehşetin mimarını dünyaya getirdiği için yaşananları öğrendiğinden beri kaç cenaze kaldırmıştır içinden!? Her birinde gözleri, kulakları, ağzı gömülmüştür toplumun öfkesi üzerine tonlarca ağırlığında toprak atarak!
Esasen bunu bir kadın/erkek meselesine indirgemek yaşananları basite almaktır. Toplumda kadınlar ile erkekleri ayrıştırmak birbirine düşman etmektir. Tüm erkekleri doğuran bir kadın var! Yetiştiremedik mi yoksa, yetişemedik mi? Bu kadar zulme katlanmakla, karşı koymak üzere kendimizi geliştirmemekle mı yaptık en başta asıl hatayı!
Allah akıl fikir versin, kimsenin yüreğini böylesine canavarca şeyler yapana dek soğutmasın… İşin bir diğer acı tarafı daha iğrenç ve insanlık dışı boyutlarını da izledik biz… Öyle üç gün bağırdık, çağırdık sonra unuttuk...
Adalet lazım bize adalet… Devletin tayin ettiğinden. "Cezaevinde gereği yapılır” diye umut etmediğimiz zamanlarda hukukun tecelli ettiğini görmemiz lazım…
Özgecan’ın gidişi çok acılı oldu ama en azından artık kimsenin ona zarar veremeyeceği bir yerde, Melekler arasında… Sayın yetkililer siz bir de her gün yeniden ölen kendini savunmaktan aciz, kadınlar, çocuklar, yaşlılara bakın!

ACINACAK HALDEYİZ!
Birer hasta adamız hepimiz,
hastalığımızın kaynağından habersiz,
Bazılarımız öfkesini bilmiyor,
Bazılarımız suçunu,
Bazılarımız hatasını,
Bazılarımız nefretini,
Acınacak haldeyiz,
Hastalığımızın kaynağını bilmiyoruz..'
* Lucretius

YORUM YAP