Başlık dikkat çekici ve herkesin beklentisi...
Ülkemizdeki yegâne gerçek, sınav ülkesiyiz...
Anne babaların en büyük amacı, evlatlarının iyi bir eğitim alarak kendi ayakları üzerinde durabilmelerini sağlamak, ama nasıl?
Z kuşağı çok farklı, evde iki tane var oradan biliyorum.
Hepimiz de bunun farkındayız.
Bazen size de oluyordur, bir cevap veriyorlar, bir tavır takılıyorlar, diyorum ki içimden ben bunu zamanında babama söyleseydim, yapsaydım, allah allah...
Ama hepimiz modern anne babalarız ya, ah ah nerede o eski anne terlikleri...
Günümüz çocuklarına ders çalıştırmak ayrı bir uzmanlık konusu, kime sorsam cevap aynı, “Hocam çok zeki ama çalışmıyor”.
Aslında herkese kendi çocuğu çok zeki mi geliyor dersek, hayır, gerçekten teknoloji neslinin kapasitesi çok yüksek ancak bir de realite var, zekâ kapasitesi boş bir süreci, içini doğru doldurursan bir anamı var, yoksa boşken zaten boş.
3 yaşındaki torununun telefonu kendisinden daha iyi kullandığını söyleyen anneanne dedeler bundan mutlu, ancak gözden kaçan şu ki telefon kullanma yeteneği ile akademik başarı maalesef doğru orantılı değil.
Bizim toplumumuz hep son dakikacı, her işimizi yumurta kapıya dayandığı zaman yapıyoruz.
Eğitimde de farklı değil.
Çocuk oldu 8. sınıf - 12. sınıf aman allahım veliyi alıyor bir telaş.
Sınav senesi olduk.
Eee bu zaten belli değil miydi ki?
Yani 6. sınıfta zaten 8. sınıf olacağı bilinmiyor muydu?
Peki ne istiyoruz çocuğum sınavda iyi sonuç alsın.
İyi sonuç, doğru ve planlı ders çalışma ile olur.
Öyle son sene günde 10 saat çalışarak olmaz neden olmaz çünkü o senenin derslerinin temeli önceki senelerde atılmıştır.
Eğitim birbirinden bağımsız yıllar değildir.
Tren gibi hepsi ardı ardına bağlıdır.
Şimdi size desem ki çocuklarınızın iyi bir sonuç almasını istiyorsanız, ders disiplinini ilkokul 1. sınıfta başlatmalısınız, yok artık sende amma abarttın diyenler olacaktır.
O ilkokul 1. sınıf disiplinini oluşturabilmeniz için aslında önce 4 yaşında masadan kalkarken tabağını mutfağa götürmeyi öğretmeniz gerektiğini ya da yatağını toplaması öğretmeniz gerektiğini söylesem.
Doğru anne baba olmak 3 yaşındaki çocuğunuza bir kimlik kazandırdığınızı zannederek, ne giymek istiyorsun, ne yemek istiyorsun, nereye gitmek istiyorsun demek değildir.
Her şey bu yaşlarda başlıyor çünkü.
Bu yüzden, 3 yaşında fikrini önemsediğinizi düşündüğünüz çocuğunuza, 13 yaşında söz dinletemez hale geliyorsunuz.
Peki başlığa dönelim.
Hepimiz isteriz ki çocuklarımız başarılı bir okul hayatı geçirsin, lakin şunu unutmamak lazım herkes doktor olamaz.
Herkes Bilgisayar Mühendisi de olamaz.
O vakit esas olan şu, ne iş yaparsan yap iyisini yap ve mutlu ol.
İyisini yapabilmek için de en önemli konu disiplinli çalışmak.
Bu disiplin olgusu en küçük yaştan başlayıp gelişmeli.
Küçük yaşta başladığınız hayat disiplini zamanla yanına akademik disiplini alacak.
İlkokul 1. sınıfta düzenli el yazısı yazılıp tek haneli sayılar toplanacak, sonra 12. sınıfa geldiğinizde o kalem limit, türev, integral çözecek.
Yani 3 yaşında yatağını toplamayı öğrenen çocuğumuz 18 yaşında YKS sınavında hayallerini kovalayacak.
Şunu unutmayın zararın neresinden dönerseniz kardır.
3,4,5,8,10,12 çocuğunuz şu an kaç yaşında ise lütfen hemen yola koyulun, bir an önce ev ve toplum kurallarından yeniden başlayın.
Yaş ne kadar büyük ise o kadar zor olacak biliyorum, ama onun geleceği için bu şart.
Sizi verdiğiniz tavizler ile 10 yaşında deli gibi seven bir çocuğunuz olacağına, 30 yaşında hayatta ulaştığı noktayı görüp sizi gerçekten seven çocuğunuz olsun.
Yoksa yarın çok geç olur ve zamanı geri döndürme şansımız yok.
Akılda Kalan:
“Mutluluk aramakla bulunacak bir şey değildir, onu inşa etmelisin”
Doğan Cüceloğlu
