Uzun soluklu yazılar yazmayalı çok oldu. Gündem her ne kadar yoğun olsa da insanların yazılardan çıkaracağı anlamsız çıkarımlarla uğraşmama gayretim vardı. Şimdi bunları bir kenara bırakıp içsel birikimi dışa vurma zamanındır.
İlçem takımları başarılar içinde. Öyle ki bu başarı içinde kendi kendilerine de rakip olabiliyorlar. Gerek yönetimsel gerekse de takım olarak.
Silivrispor grubunda açık ara lider ve vura vura zirvenin sonuna doğru emin adımlarla ilerliyor. Hafta sonu Babaeski maçı da bunlardan biriydi.
Babaeski maçı bir seyir zevki vermese de istenilen sonucun alınması bakımından güzel sonuçlu maçlar arasındaki yerini almıştır.
Bozuk zemin, vasat rakip, zirvede olmanın verdiği stres hepsi bir araya geldiğinde sonraki haftayı düşünebildiğimiz vasatı geçmeyen bir maç oldu.
Erdal İşkar'ın gelişiyle hem takım hem de ilçe hareketlendi. Alınan sonuçlar ve sahnelenen oyun da bunun karşılığını veriyor, tribünler hiç olmadığı kadar doluyor, destekler de ona keza artıyor.
Silivrispor için grup şampiyonluğu kaçınılmazdır.
Unutulmamalıdır ki futbol sadece saha içinde oynanan oyun değildir.
Her ne kadar saha içi ve kadar yönetim olarak güçlü olsan da çok güçlü bir siyasi dayanağa da ihtiyaç var. İlçenin siyasi dinamiklerini de saha içine çekmek lazım. Aksi takdirde şampiyonluk ayaklarından biri eksik kalabiliyor.
Bu eksiklik de koskoca bir yılın daha heba olması anlamına gelir ki ne Silivri'nin ne de Silivrispor'un böyle bir lüksü yok. Tam bir kenetlenme olması şart, şampiyonluğa sadece benim inanmam yeterli olmuyor ki, sen olmazsan bir eksik kalıyor daima.
Bir bütün ve komple Silivri olabilme adına dertlerimizi bir kenara bırakmak ve bu doğrultuda hedefe kenetlenmek gerek.
Silivri'nin önünde zorlayacak tek takım Gölcük kaldı. Bu maç da atlatıldığında gelsin final maçı.
Bir yılımız daha kayıpla kapanmasın.
Kalın sağlıcakla…
