Hüseyin Kuru

Huzurlu ve mutlu bayramlar

Bİr Mübarek Ramazan ayını daha bitirmek üzereyiz tüm insanlığa Rahmet, Mağfiret ve Kurtuluşun vesile kılındığı bu ayda oruç gibi bir ibadetle, Kadir Gecesi gibi bin aydan hayırlı bir gece ile biz kulların ödüllendirilmesi bahşedilen bu ilahi nimetlerin sadece uhrevi değil aynı zamanda dünyevi rahmetlere de vesile olduğu kader-i İlahi'den bellidir.
Niyet ile nasip arasında koşan biz insanoğlu için bunları idrak ederek hayata bakılması ve yaşanılmasını gerektirmez mi?
İnsanoğlu kendisine sunulan akıl nimeti ile dünyevi yaşamına yön veriyor ve kaderinde yürümeye çalışıyor lakin çizgiyi tuttaramıyor...
Bunun sonucunda elemli ve kederli bir yaşam kaçınılmaz oluyor.
Halbuki yaşamını dünyevi hırslarla değil de uhrevi duygularla bakarak yön verebilse hem kendisinin yaşadığı sinir, stres, sıkıntı ve belalardan kurtaracak hem de yaşamı daha bir güzel olacak çünkü imanın insana nasıl bir mutluluk ve huzur verdiğini bilmiyor, öğrenmiyor ve çaba da göstermiyor...
Sonra da kaderden şikayet ediyor!
***
Alıntı bir yazı ile devam edelim..
Kâinat ağacının meyvesi olan insan... Zîruhların sultanı olarak yaratılan insan… Yeryüzünün halifesi olarak yaratılan insan... Ahsen-i takvîm sûretinde yaratılan insan... Cenâb-ı Allah ‘İnsan Sûresi'nde şöyle buyurmaktadır; “Biz insanı karışık bir damla sudan yarattık, imtihana çekmek için, onu işitir ve görür hâle getirdik. Biz ona doğru yolu gösterdik. Artık ister şükreder, ister nankörlük ederler” (İnsan Sûresi: 2/3. Ayetler)

***
Cenâb-ı Allah insana cüz'î irade vererek, yol tercihini ona bırakmıştır.
İnsan diğer mahlûkların hemen hepsinin özelliklerini taşımakla beraber akıl, fikir, kalp ve şuur gibi kıymeti ölçülemeyecek nimetlerle süslenmiştir.
Bu özelliğiyle de mahlûkatın en şereflisi ünvanına sahip olmuştur.
Yüce Rabbimiz bu kadar sayısız nimetlerle donattığı insanoğlundan ne istiyor?

Cenâb-ı Allah, “Cinleri ve insanları ancak bana ibadet etsinler diye yarattım.” (Zariyat Sûresi 56 âyeti), insanın yaratılış gayesinin ibadet olduğuna dikkat çekiyor.
Zaten ibadet, bir yaratılış borcudur.. daha evvel verilen nimetlere bir fiyat ve şükür ifade eder.
Yoksa verilecek bir nimetin ve mükâfatın ön şartı değildir.. biz ücretimizi peşin olarak almışız.. bu ücrete karşılık hizmetle ve ibadetle vazifeliyiz.
Bu vazifenin süresini Cenab-ı Allah, “Gelmesi muhakkak olan ölüm sana erişinceye kadar Rabbine kulluk et” (Hicr Sûresi 99) diyerek bize bildiriyor.

Çevremde yaptığım mini bir anket sonucunda, “İnsanın yaratılış gayesi nedir?” sorusuna, çoğunluk “Allah'a ibadet ve kulluk” demişti.
Bunların arasında İncil'den Bab'lar vererek tasdik eden dindar Hıristiyanlar da vardı.
Bazıları da yeme, içme, eğlenme gibi ehl-i dünyalık cevaplardı.
Halbuki Üstad Bediüzzaman Hazretleri 25. Lem'a'nın 3. Devası'nda şöyle diyordu: “İnsan bu dünyaya keyif sürmek ve lezzet almak için gelmediğine, mütemadiyen gelenlerin gitmesi ve gençlerin ihtiyarlaşması ve mütemadiyen zeval ve firakta yuvarlanması şahittir. Hem insan, zîhayatın en mükemmeli, en yükseği ve cihazatça en zengini, belki zîhayatların sultanı hükmünde iken, geçmiş lezzetleri ve gelecek belâları düşünmek vasıtasıyla, hayvana nispeten en ednâ bir derecede, ancak kederli, meşakkatli bir hayat geçiriyor. Demek insan bu dünya'ya yalnız güzel yaşamak için ve rahatla ve safâ ile ömür geçirmek için gelmemiştir. Belki azîm bir sermaye elinde bulunan insan, burada ticaret ile ebedî, daimî bir hayatın saadetine çalışmak için gelmiştir. Onun eline verilen sermaye de ömürdür.”

Ve ömür sermayesiyle yapılacak bu ‘mânevî ticareti', yani insanın asıl vazifesini ise, 23. Söz'de şöyle açıklıyordu:
“İnsanın vazife-i fıtriyesi taallümle (öğrenme) tekemmüldür (mükemmelleşme), duâ ile ubudiyettir (kulluktur). Yani, ‘Kimin merhametiyle böyle hakîmâne idare olunuyorum? Kimin keremiyle böyle müşfikâne terbiye olunuyorum? Nasıl birisinin lûtuflarıyla böyle nâzeninâne besleniyorum ve idare ediliyorum?' bilmektir.
Ve binden ancak birisine eli yetişemediği hâcâtına dâir, Kâdiü'l-Hâcâta (Bütün ihiyaçları karşılayan Allah) lisân-ı acz ve fakr ile yalvarmaktır; ve istemek ve duâ etmektir. Yani, aczin ve fakrın cenahlarıyla makam-ı âlâ-i ubûdiyete uçmaktır.
Demek, insan bu âleme ilim ve duâ vâsıtasıyla tekemmül etmek için gelmiştir”..

***
İşin özeti budur.
Bu vesileyle Mübarek Ramazan-ı Şerifinizi kutlar, başta İslam Dünyası olmak üzere tüm insanlığa barış, adalet ve huzur getirmesini Cenab-ı Allah' tan niyaz ediyorum.

İyi bayramlarımız olsun...

YORUM YAP