Son yıllarda futbolda izleme, istatistik, analiz raporları çok fazla öne çıkmaya başladı.
Strateji geliştirmede, taktik belirlemede etkisi katkısı tartışılmaz ancak sonucu belirleyen önemli unsurlardan biri de oyunu okuma becerisidir…
Tüm raporlar yapılmış işlerin teorik özetidir.
Oysa futbol yapılacak işleri belirleme, uygulama işidir.
Pratiktir.
Dolayısıyla oyun kesinlikle akışına bırakılamaz.
Akışına bırakılan oyunun sonucu baştan belli olmaktadır.
Oyun içinde doğru hamleler anında müdahaleler yapabilmek için futboldan anlamak, futbol oynamak da yetmeyebilir…
Oyunu okuyabilmek gerekir…
Farklı bir özelliktir.
Sonuç üzerinde direk etkilidir.
Önceki akşam BJK-Başakşehir maçı oynandı.
Abdullah Avcı'yı ele alalım.
Topun kaç saniyede geri kazanıldığıyla ilgilenecek kadar tüm verileri değerlendiriyor, yetmiyor Başakşehir'in ruhunu felsefesini biliyor ama maçı kazanmasına yine yetmiyor.
Demek ki bir yerde bir eksik var.
Öyle değil mi?
Önümüzdeki hafta GS-FB maçı var.
İki takım 110 yıldır karşılaşıyor…
Neredeyse kimin kaç gram içtiğini bile biliyorlar ama GS 19 yıldır Kadıköy'de kazanamıyor.
Üstelik 19 yılın dokuzunda şampiyon da oldular.
İşlenmiş yazılı ve görsel veriler yeterli olsa böyle olur muydu?
Üst seviyede böyleyken alt seviyede iş olsun diye masörün, masörden aldığı raporlarla, oyuncunun oyuncu arkadaşından aldığı raporla, malzemecinin malzemeciden aldığı raporlarla maç kazanacağını zannedenleri görüyoruz.
Genellikle dikkatlerden kaçıyor, unutuyoruz ama çok önemlidir.
Antrenörün kişiliği takımı yansır….
