Çalışan gazeteciler direnişi : )

Saat 17.45 itibariyle az biraz haşatım çıkmış olarak halen daha köşe yazısı sütunumu; Çalışan Gazeteciler Gününde boş bırakmamaya son bir gayretle çabalıyorum…
10 Ocak olarak kayıtlara geçmiş ama biz her gün çalışıyoruz : ) Yani hemen hemen her gün, yanlış olmasın bir günümüz tatil diye sayılabilir yine de…
17. yılımda haftanın 6 günü çalışmak insanı yorar mı diye kendimi yokluyorum… Yoruyor tabi… Ama çalışmaktan çok insanlar yoruyor : ) Siyasetin sermayesi insan deniyor ya; günümüzde pek çok iş için bu tanımı rahatlıkla kullanabilirsiniz. Gazeteciliğin sermayesi de insan… Ayrımcılığı sevmem ancak insandan insana fark olduğu gerçeğini de bir kenara yazmamız lazım…
Bu işin kontrol edilebilen noktası; hayatınız ve dünyanıza alacağınız insanların niteliğidir… Kavun değil ki koklayalım! Değil ancak iyi veya kötü diye sınıflandırdığımız insanlar bize yaşamla baş etmek ve hatta mutlu bir hayat için ihtiyaç duyduğumuz tecrübeyi kazandırıyor…
Kötü insanlar daha iyi öğretmen… İyi olanlar ise ilaç gibidir…
Çalışan Gazeteciler günü dolayısıyla ziyarette bulunan, arayan, mesaj ve çiçek yollayan, program düzenleyen herkese teşekkür ediyorum kendim ve kurumum adına…
Aramayanlara da teşekkür ediyorum! Vallahi düşünüyorum hepiniz arayıp gelseniz, kesinlikle baş edilecek bir süreç olmazdı : )
Senede bir gün değil, her daim aklınız ve kalbinizde yer bulmak ümidiyle nice seneler dileğim… Aksini tercih etmekte de özgürsünüz… Biz sizinle kalmak için elimizden geleni yapmaya devam edeceğiz. Siz bizsiz yolunuza devam etmek konusunda daha iyi bir performans sergilerseniz de eyvallah : )
Bu işi neden sevdiğimi her geçen gün daha iyi anlıyorum… Başka bir iş yapmadım hayatım boyunca değişik tecrübelerde durum değişir mi bilmiyorum? Şu an merak da etmiyorum!
Allah ayırmasın : )