Parçalar birleşirken sabırla
Terini sildi,
Durdu düşündü usta.
Yüzü gölgeli,
Yeni ıpıslak,
Yontulu,Nemli..
Ne ki;
Kimse görmez,
Yaptıkları eser mi?
Sen deki karyola işte,
Üzerinde uyur uyanır insan,
Abartmaya değer mi!
Usta desin:
Gerçek olamaz duyduğum,
Karabasan,belkide sanrı.
Lâkin gaipten gelen bu ses
Belki de haklı mı haklı.
Yaptığı kıymetsizse eğer,
Ne diye konur üzerine
Göz nuru yastık,işlemeli yorgan.
Ve,
Yorgun beden,
Sürgün ruh
Ne diye özler geceyi ölüm ölüm!
Susar dünya,
Söner ışık.
Sen her sese kulak asma ah özüm.
Kimi hayatlar dişsiz vida misali,
Fır fır döner etrafında iki gözüm.
Tornavida olsa para etmez,
Ömre zarar insana ne özün ne de sözün.
Nefes nefes yontulan ömrün,
Desen desen hüzün olmuştur haki gönlün.
Zaman öldürme değildir senin işin,
Dibine kadar ibadettir
Ahşaba düşen sıcak terin.
Dut,gül,kayın ve meşe
oyarak kendini,ahşaba hasrettiğin,
Zımparanın tozu olmuş
bulut bulut mahpusluğun.
Yinede bilirsin
İnsan varsa gün,hafta,yıl vardır
Öyle ya,zamanı zaman yapan zaten insandır.
Bir ayağın sağrısında umudun
Diğeriyse sancısında isyanın
Ancak umarı yar etmek içindir,
Yaran olsada nisyanın.
Gündönümünde;
Karanlığın kuzguni şafağında,
Işıksız tohumlanır sevginin cürümü rahme.
Mayalanan hevesin,doğan güneşin,
Ev sahibidir incelikli,abanoz gayretin.
Zamana inatla hayat verenlerin,
Ağacın tenindeki
Nemli tutkusudur zahmetin.
Kendinden sonraki yaşamların
Şehvetle imtihanı ve ikrarı;
Şahlanan inancı ve iskânıdır karyolan.
İdrak olunsun ki:
Kayırılan coşku,
Mayalanacak rahim,
Gizlenecek mucizedir gecede aslolan!
Anlayan anladı ya..gene diyelim:
Senin işliğinde imal ettiğin,
Israrla geleceği döllemektir kalbinle.
Zira;
Kendin ahraz olsanda,
Gürül gürül konuşur ellerin;
Yontu yontu,kesik kesik.
Geçmiş ve gelecek anların,
Çılgın doruklarında derin izlerin.
Ancak..veya..illâki!
İnsan varsa zamanın bir sahibi vardır,
Öyle ya zamanı zaman yapan zaten insandır!
Kahır,keder,acı ve kanayan yara,
Yonga yonga umuda döndü senin karyolanda..
Artık;
Gönlün yorgun,
Gözün fersiz,
Dilin lâl..
Ama ellerinle haykırdın iddianı,
Sana bin kez hakkımız helâl.
Ne diyeyim ustam:
Demek ki hala insan soyundan umut var..
Parmakların cümle olup konuşsun
Yastık yorgan karyolana serilsin
Kıymetini bilmeyenler üzülsün!
Usta sensin gecelerin sahibi..
