Bir yetişkin yada eğitimci olarak çocukların yanlış davranışlarıyla karşılaştığınız zaman nasıl tepki verirsiniz? Onları cezalandırır mısınız, yoksa disiplin etmeye mi çalışırsınız?
Disiplin çoğu kez yanlış tanımlanmıştır. Bazen cezayla özdeşleştirilmiş, bazen de “BASKI" ile eş anlamlı olarak tanımlanmıştır. Düşünülenin aksine disiplin, çocuğun hayatı öğrenmesi ve güvenli yol göstermenin bir yoludur.
Çocukların davranış sorunlarının nedenlerinden birisi anne babaların uygun sınırlar koymamalıdır. Çocuğun tüm davranışları hoşgörü ile karşılanır. “Çocuktur yapar” , “ O daha çok küçük” düşünceleriyle çocuğa sınırsız hak tanınır.
Bazı evlerse disiplin vardır ancak ne zaman uygulanacağı belirsizdir. Çocuk nerede durması gerektiğini bilemez. Bir gün görmezlikten gelinen davranış, ertesi gün ağır ceza görüyorsa, annenin yaptığını baba bozuyorsa tutarsızlık gerçekten vardır. Tutarsız yaklaşımda annelerin başvurduğu yollardan birisi acındırma yoludur. “Beni çok üzüyorsun” , “Beni seviyorsan yapma" diyerek çocuğun söz dinlemesi sağlanır. Bu yolla çocuk endişelenir ama yine hırçın davranır.
Peki ne yapmak gerekir?
Disiplini uygulamak için cezaya gerek yoktur. Dinleme ve konuşma üzerine kurulan bir disiplin anlayışı benimseyebilir. Çocuğu tatlı dille disipline etmenin bazı yolları :
- Günlük düzen oluşturulmalı
- Ev içerisinde kurallar belirlenmeli
- Açıklama da bulunulmalı
- Sorumluluk verilmeli
- Kurallara uyulmalı
- Tutarlı davranılmalı
- Takdir edilmeli
- Çözüme dâhil edilmeli
Çocuk duyduğunu değil, gördüğünü uygular. Sevilen ve kişiliğine saygı duyulan çocuk başkalarını sever ve onlara saygı duyar. Bu nedenle disiplini sevgi temeli üzerine inşa etmeliyiz.
